<
Dun Gece
Seni ''Sana'' Yazdım Dün Gece...!
Zamanın gözbebeklerinden yuvarlanıp seni " sana " yazdım dün gece, oysa yarın erken kalkacaktım
Göğsünde dikenleri taşıyan rüzgarların saçlarını yıkayacaktım gözyaşlarımla
Sütten yeni kesilmiş dağ ceylanlarını sabah ezanında uyandıracaktım
Uyumalıydım aslında, kirpiklerim uykuya hazırdı oysa
Ama ben seni düşündüm yıldızların siyahı giyindiği gecenin dar vakitlerde
Uykusuzluğumu taş dibeklerde dövüp, ben seni "sana" yazdım dün gece
Yüreğimi kalem bilip, sevdamı bıraktım mürekkebin sıcak koynuna
Yürek lugatindeki tüm kelimelerimle bir bir seni anlatmaya çalıştım
Seni "sana" yazdıkça gözlerin parmak uçlarımı okşuyordu sanki, dur durak bilmiyordum
Kalemin ucundan mürekkep değil, bembeyaz yüreğinin mavi denizlerine "ben" akıyordum sanki...
Hatırlar mısın gülüm, seni sevdiğim zamanları...
Gözlerini ilk gördüğümde, güneş nadasa bırakılmış toprağa ekiliyordu
Yıldızlar gecelere bir gelin edasıyla birer birer seriliyordu, "seni" yüreğime ördüğümde
Güneş toprağa, gece karanlığa, kelebekler bahara ve ben sana sevdalıydım
Utangaç yanaklarına uzanıp gözlerimi pamuksu düşlere kapatmıştım
Sesin hoyrat meltemlerin sarıldığı deniz kadar ılıktı
Dokunmaya bile kıyamadığım bir yürektin sen
Her gece uyurken gözlerine cicekleri taşırken, gözbebeklerini inciteyeceğim diye korkardım
Gözlerinin içine bakmaktan çekinirdim
Her baktığımda buz dağının güneşin karşısındaki erimesi gibi
Gözlerindeki umut tanelerinin de erimesinden korkardım
Bilirsin ellerim küçüktür benim, küçük ellerime düşleri giydirip yüreğinin resmini çizdim gökyüzüne
Alnındaki ince cizgileri işledim bulutların narin gözlerine
Oysa irin toplamış acıları soğuk kaldırımlarda dövmekte usta olan ellerim
Yüreğinin resimini gökyüzü tuvaline yapamayacak kadar acemiydi
Oysa alnındaki ince çizgileri bulutların gözlerine işlemekten aciz ve bir o kadar kabaydı
Gözlerini suya, yüreğini semaya yazdım
Küçük ellerimle nasıl çizdim bilmiyorum ama dün gece seni "sana" yazdım...
Seni "sana" yazdığımda sen uyuyordun,ay ışığı saçlarına beyazları giydirmişti
Kangren gece, kirpiklerine yaslanıp delicesine umudu soluyordu
Avuç içlerinde rüzgarla olan kavgalarını bir türlü bitiremeyen hayırsız fırtınalar
Sabahın geceden ayrılışını bekliyordu
Oysa senin olan bitenden haberin yoktu
Sen, gül kokulu Melek'lerin omuzlarına göğsünü dayayıp sanki Cenneti soluyordun yatağında
Mavi denizler karakışlara gelin gitmiş, baharların tozlu dudaklarını yıkıyorlardı o masum gözlerinde
Önünde eğilip yüreğinin soluk alışını izledim
Öyle duruydu ki gözlerin, öyle ılıktı ki nefesin
Senden habersiz her nefes alışında, nice yetim kırlangıçlar sıcak iklimlere kanatlanıyordu
Yağmurun toprağa düşerken nabzı atmıyordu, çünkü sen uyuyordun
Sen hulyalarda Cenneti soluyor ve huzur şehirlerini bulutların üzerinde izliyordun
Hiçbir sey bu güzelliği bozmamalıydı
Ve karanlık sırf sen uyanmayasın diye, cığlıklarını yüreğine gömüp dudaklarını kanatarak
Yeni günün doğumuna sessizce tanıklık ediyordu...
Birazdan zaman, yeni doğacak sabahın arsız karanlığın esaretinden kurtulup
Özgürlüğüne kavuşma çığlıklarına gebe kalacak
Güneş perdelerine eğilip baharın umutlarını fısıldayacak, saçların, bir karanfil kadar güzel kokacak.
Ve ben bir nefes kadar yakında seni izliyor olacağım.
Zannetme ki yanındayım, ben senin tarafından sevilmenin verdiği güçle
Yeni filizlenmiş ciceklerin dallarını kıran fırtınalara kafa tutacağım
Uykusunu almış ceylanları uyandırıp, senin gül desenli yanaklarına salacağım
Ve avuç içlerinin terine kıyamadığım için, rüzgarın peşine düşüp yüreğine ılık meltemleri yollayacağım
Ve akşam olup sen uyuduğunda ben senin yüreğine geleceğim
Dün gece kaldığım yerden seni " sana " yazmaya devam edeceğim...!
İsmail SARIGENE
Zamanın gözbebeklerinden yuvarlanıp seni " sana " yazdım dün gece, oysa yarın erken kalkacaktım
Göğsünde dikenleri taşıyan rüzgarların saçlarını yıkayacaktım gözyaşlarımla
Sütten yeni kesilmiş dağ ceylanlarını sabah ezanında uyandıracaktım
Uyumalıydım aslında, kirpiklerim uykuya hazırdı oysa
Ama ben seni düşündüm yıldızların siyahı giyindiği gecenin dar vakitlerde
Uykusuzluğumu taş dibeklerde dövüp, ben seni "sana" yazdım dün gece
Yüreğimi kalem bilip, sevdamı bıraktım mürekkebin sıcak koynuna
Yürek lugatindeki tüm kelimelerimle bir bir seni anlatmaya çalıştım
Seni "sana" yazdıkça gözlerin parmak uçlarımı okşuyordu sanki, dur durak bilmiyordum
Kalemin ucundan mürekkep değil, bembeyaz yüreğinin mavi denizlerine "ben" akıyordum sanki...
Hatırlar mısın gülüm, seni sevdiğim zamanları...
Gözlerini ilk gördüğümde, güneş nadasa bırakılmış toprağa ekiliyordu
Yıldızlar gecelere bir gelin edasıyla birer birer seriliyordu, "seni" yüreğime ördüğümde
Güneş toprağa, gece karanlığa, kelebekler bahara ve ben sana sevdalıydım
Utangaç yanaklarına uzanıp gözlerimi pamuksu düşlere kapatmıştım
Sesin hoyrat meltemlerin sarıldığı deniz kadar ılıktı
Dokunmaya bile kıyamadığım bir yürektin sen
Her gece uyurken gözlerine cicekleri taşırken, gözbebeklerini inciteyeceğim diye korkardım
Gözlerinin içine bakmaktan çekinirdim
Her baktığımda buz dağının güneşin karşısındaki erimesi gibi
Gözlerindeki umut tanelerinin de erimesinden korkardım
Bilirsin ellerim küçüktür benim, küçük ellerime düşleri giydirip yüreğinin resmini çizdim gökyüzüne
Alnındaki ince cizgileri işledim bulutların narin gözlerine
Oysa irin toplamış acıları soğuk kaldırımlarda dövmekte usta olan ellerim
Yüreğinin resimini gökyüzü tuvaline yapamayacak kadar acemiydi
Oysa alnındaki ince çizgileri bulutların gözlerine işlemekten aciz ve bir o kadar kabaydı
Gözlerini suya, yüreğini semaya yazdım
Küçük ellerimle nasıl çizdim bilmiyorum ama dün gece seni "sana" yazdım...
Seni "sana" yazdığımda sen uyuyordun,ay ışığı saçlarına beyazları giydirmişti
Kangren gece, kirpiklerine yaslanıp delicesine umudu soluyordu
Avuç içlerinde rüzgarla olan kavgalarını bir türlü bitiremeyen hayırsız fırtınalar
Sabahın geceden ayrılışını bekliyordu
Oysa senin olan bitenden haberin yoktu
Sen, gül kokulu Melek'lerin omuzlarına göğsünü dayayıp sanki Cenneti soluyordun yatağında
Mavi denizler karakışlara gelin gitmiş, baharların tozlu dudaklarını yıkıyorlardı o masum gözlerinde
Önünde eğilip yüreğinin soluk alışını izledim
Öyle duruydu ki gözlerin, öyle ılıktı ki nefesin
Senden habersiz her nefes alışında, nice yetim kırlangıçlar sıcak iklimlere kanatlanıyordu
Yağmurun toprağa düşerken nabzı atmıyordu, çünkü sen uyuyordun
Sen hulyalarda Cenneti soluyor ve huzur şehirlerini bulutların üzerinde izliyordun
Hiçbir sey bu güzelliği bozmamalıydı
Ve karanlık sırf sen uyanmayasın diye, cığlıklarını yüreğine gömüp dudaklarını kanatarak
Yeni günün doğumuna sessizce tanıklık ediyordu...
Birazdan zaman, yeni doğacak sabahın arsız karanlığın esaretinden kurtulup
Özgürlüğüne kavuşma çığlıklarına gebe kalacak
Güneş perdelerine eğilip baharın umutlarını fısıldayacak, saçların, bir karanfil kadar güzel kokacak.
Ve ben bir nefes kadar yakında seni izliyor olacağım.
Zannetme ki yanındayım, ben senin tarafından sevilmenin verdiği güçle
Yeni filizlenmiş ciceklerin dallarını kıran fırtınalara kafa tutacağım
Uykusunu almış ceylanları uyandırıp, senin gül desenli yanaklarına salacağım
Ve avuç içlerinin terine kıyamadığım için, rüzgarın peşine düşüp yüreğine ılık meltemleri yollayacağım
Ve akşam olup sen uyuduğunda ben senin yüreğine geleceğim
Dün gece kaldığım yerden seni " sana " yazmaya devam edeceğim...!
İsmail SARIGENE
